Categorie: Coaching

Als jij ziet dat ik jouw klas met 25 kinderen allemaal 5 euro geef en jou als enige leerling 2 euro. Hoe voel je je dan? Zou je je hetzelfde voelen als ik iedereen 2 euro had gegeven?

Niet vergelijken met anderen

Nee hè? Het wordt tijd dat we ophouden met onszelf te vergelijken met anderen. Of oordelen aan de hand van gebeurtenissen uit het verleden of gebeurtenissen die in de toekomst, heel misschien zullen gebeuren. Geniet eens van die twee euro die je krijgt! Laat die afbraakstem nu eens niet zijn gang gaan. Schakel hem uit. Je zou hem kunnen stenigen hem of ga hem te lijf gaan met een steelpan als je dat leuker vindt. De vraag is echter of het wel goed is om iets aan de afbraakstem te willen doen.

Gedachten accepteren

Het antwoord is nee, dat moeten we niet willen. Sterker nog, dit is het laatste wat we moeten doen. Op het moment dat we afbraakstem te lijf gaan dan is die afbraakstem namelijk actief. De afbraakstem is actief, omdat we iets van de afbraakstem vinden. We oordelen dus over de afbraakstem. De beste manier om met afbraakstem om te gaan is alles te accepteren wat hij zegt of aandraagt. Eigenlijk moeten we hem negeren, maar dit zal lastig blijken. Als je afbraakstem herkent er over hem oordeelt, dan geef je hem namelijk al aandacht. Daarom kunnen we de afbraakstem beter accepteren en de focus daarna weer verleggen naar de levenslust stem. We kunnen bijvoorbeeld voelen hoe we in onze stoel zitten, kijken wat we rond ons heen zien of de geur in de lucht insnuiven. Dit brengt ons terug in het heden. Terug in ervaringen waar we niet over oordelen, maar die we als ervaringen mee kunnen nemen in onze rugzak van gebeurtenissen.

Niet oordelen

Vind je het stinken? Waarom? Wat is stank? Ruik je een unieke geur die je nog nooit geroken hebt? Op zijn minst maak je wat mee. Wat een avontuur! Hoe saai was het geweest als je deze geur niet geroken had? Dan had je jezelf nu op je stoel zitten afvragen waarom die ene vriendin van je jou zwart gemaakt heeft tegenover iemand (oordelen en aan het verleden denken). Hoe erg je dat vindt en hoe je haar de volgende keer een lesje zal gaan leren. Ik denk dat je beter die geur kunt ruiken (er gebeurd iets op dat moment). Dan denken aan die vriendin (denken aan het verleden, toekomst en oordelen over van alles en nog wat waar je niets aan hebt.

[related_posts_by_tax]

Hoe kunnen we deze zelfacceptatie bereiken? Hieronder manier 4.

Ook een methode is om alles te zien als een avontuur. Als je natregent, zal je levensluststem focussen op wat hij voelt op hoe de regent eruitziet of klinkt. Afbraakstem zal hier echter anders op reageren. Die vergelijkt met al die mensen die ooit gezegd hebben dat regent vervelend en koud is. Dat regen zo snel mogelijk voorbij moet zijn en dat je je slechter zou moeten voelen als het regent. Op het moment dat ik dit schrijf zit ik in de trein en roept er een kind: “Stomme regen.” Kind, even serieus?! Je zit in de fucking trein. Je zit droog. Je voelt de regen niet. Ga luisteren hoe de regen op het raam tikt. Ga genieten van de regenboog die in de verte verschijnt, de vogels die voorbij vliegen in een V-vorm of bedenk dat je “nu lekker geen last hebt van de regen die je normaal zo vervelend vindt”. Misschien vraag ik nu een beetje veel van het arme kind, maar snap je wat ik bedoel? Als een kind wat in de trein zit al gaat oordelen over regen die hij niet eens voelt… Waar gaan we dan naartoe? Moet hij mij dan ook maar niet aardig vinden, omdat ik een beetje lijk op die oom van hem waar hij boos op is, omdat hij ooit zijn lievelingsijsje niet mocht eten? Terwijl hij 5 minuten daarvoor net een zakje chips gekregen had?

Laat anderen even met rust door niet meer te oordelen. Laat die arme onschuldige regen met rust. Laat bovenal, jezelf even met rust. Die gedachten kosten je namelijk allemaal onnodige energie. Energie die je veel nuttiger kunt gebruiken.

En dan ook nog. Moeten we regen niet waarderen zelfs als we het koud en nat vinden en dat als een vervelend gevoel ervaren. Ik denk namelijk dat we minder leuke ervaringen nodig hebben om de leuke ervaring te kunnen waarderen.

[related_posts_by_tax]

Hoe kunnen we deze zelfacceptatie bereiken? Hieronder manier 3.

Een manier om zelfacceptatie te bereiken is ook om jezelf te zien als “een willekeurig ander persoon”. Dit klinkt ingewikkeld, maar de bedoeling is dat je jezelf niet identificeert met jezelf. Op het moment dat je jezelf gaat zien als een random willekeurig die totaal niet met JOU te maken heeft dan kan het je minder schelen wat er met die persoon gebeurd. Op het moment dat dat jou minder kan schelen zal afbraakstem minder actief worden. Afbraakstem is er namelijk om te voorkomen dat JIJ afgaat als een gieter. Die random persoon kan hem niets schelen. Daar bekommert hij zich niet op. Zonde van de moeite. Zijn enige doel is om jou niet af te laten gaan en zal daarom al de gedachten van levenslust bekritiseren.

Bijvoorbeeld, je moet een oefening hooghouden voordoen in de gymles. Het gaat meteen mis en de klas begint te lachen. Jij voelt je voor schut gezet en schaamt je, omdat je maar één keer hooggehouden hebt. Dit is het moment waarop je deze methode toe moet passen. Als jij namelijk denkt dat niet JIJ, maar een willekeurig ander persoon die bal “maar” één keer hoog hield. Dan zal je zien dat het niet meer uitmaakt. Misschien kun je er nu zelfs de humor van inzien. Jou imago is dan namelijk niet beschadigd.

[related_posts_by_tax]

Hoe kunnen we deze zelfacceptatie bereiken? Hieronder manier 2.

Denk eens aan al de zorgen die je in je leven hebt en doe je ogen eens dicht. Welke gedachten kwamen er naar boven?

Doe dit nu opnieuw. Echter, maar nu alleen aan de gedachten die je hebt op dit moment. Op het moment dat je dit leest. Alle ervaringen die je tegen zult komen tijdens het lezen van deze paar zinnen.

Bij de eerste opdracht dacht je misschien aan de torenhoge schuld die je hebt en de deurwaarders die morgen je huis leeg komen halen.

Had je dit ook moeten voelen bij de tweede opdracht? Nee, want je was dit artikel aan het lezen en dat heeft niks te maken met die deurwaarders van morgen. Die deurwaarders waren er ook niet op het moment dat je dit aan het lezen was? Je had hoogstens mogen denken aan een geur die je niet lekker vond ruiken of een gekneusde teen die pijn deed.

Je afbraakstem zou ongetwijfeld de deurwaarders erbij halen om je weer een slecht gevoel te geven. Hij zou het verleden en de toekomst erbij halen. Levensluststem zal dit niet doen. Hij zal gedacht hebben; ik ben lekker een boek aan het lezen op mijn bed, terwijl de zon mijn kamer in schijnt. Ik ruik nog de geur van het ei dat ik daarnet gebakken heb. Vergelijk die twee stemmen nu eens? Merk je niet dat de levenslust stem veel aardiger voor je is.

Het heden is het enige waar je direct invloed op hebt en daarom moet je daarop op focussen. Ik snap ook dat als je huis morgen leeggehaald wordt, dat je daar dan mee bezig bent.

Er is echter een verschil tussen eraan denken (jezelf pijn doen, terwijl je niet helpt) en actie ondernemen. Het huis werd leeggehaald omdat we een torenhoge schuld hadden. We kunnen waarschijnlijk niet meer voorkomen dat ons huis leeggehaald wordt. Wel kunnen we regelen dat we ergens anders onderdak vinden. Of geld gaan verdienen, zodat we snel weer een dak boven ons hoofd kunnen krijgen. Dit heet proactief handelen. Dit is het tegenovergestelde van reactief handelen. Proactieve mensen ondernemen actie om te zorgen dat ze krijgen wat ze willen (een dak boven hun hoofd). Reactieve mensen wachten tot het gebeurd. Gevolg is dat proactieve mensen vaak krijgen wat ze willen en reactieve mensen vaak blijven wachten tot ze een ons wegen.

[related_posts_by_tax]

Hoe kunnen we deze zelfacceptatie bereiken? Hieronder manier 1 toegepast in een sportsituatie.

Afbraakstem en levensluststem kun je ook toepassen op sportsituaties. Neem een tennisser. Levensluststem zal bezig zijn met hoe hij de tegenstander kan verslaan en zal genieten van het gevoel als je de bal hard raakt. Afbraakstem zal echter bezig zijn met wat je allemaal niet goed doet. Hij zal vinden dat je een domme keuze maakte door die ene bal die ene hoek in te slaat. Hij zal dingen tegen je zeggen als: waarom deed je dat? Je weet dat dat dom is. Je bent een domme lamlul die telkens weer dezelfde fout maakt. Hoe kun je ooit een wedstrijd winnen als je telkens zulke domme dingen blijft doen? Idioot die je bent. Ga nu eens tennissen zoals op de training. Op de training gaat het altijd beter dan in de wedstrijd en ik snap maar niet waarom!

Levensluststem zou functioneel en kort denken. Hij denkt niet aan het verleden of de toekomst, maar is alleen bezig met wat er op dat moment gebeurd. Hij herkent ook dat die bal naar die ene hoek niet de beste keus was. Hij reageert echter met: volgende keer sla ik hem in de andere hoek. Niet meer en niet minder. Levensluststem oordeelt niet. (uitweiden aan de hand van mindset en het innerlijk spel)

Zie je het verschil. In welke herken je jezelf? Levensluststem is niet aangedaan door die keuze voor de bal in die ene hoek. Hij realiseert zich dat die bal onderdeel was van het avontuur of de uitdaging die die wedstrijd meebracht en laat zijn eigenwaarde niet afhangen van die keuze. Lees nu eens terug wat afbraakstem allemaal zei. Hij haalt de trainingen erbij, het verleden, de toekomst, scheld op zichzelf en dwaalt ook nog af van waar het eigenlijk over ging.

Uitdaging

Schrijf de komende 7 dagen 2 momenten per dag in je blog waarin jij merkte dat je levensluststem langer dan 1 minuut ononderbroken actief was.

[related_posts_by_tax]

Ik heb jullie eerder een introductie gegeven over zelfacceptatie. Vandaag gaan we er wat dieper op in. Hoe kunnen we deze zelfacceptatie bereiken? Hieronder manier 1a.

Zelfacceptatie komt ook voort uit het stoppen van je afbraakstem. Om het begrijpelijk uit te kunnen leggen maak ik onderscheid tussen twee verschillende stemmen die in je hoofd zitten. Je
levensluststem en je afbraakstem (of handremstem). Je levensluststem is creatief en zit vol met dingen die je kunt gaan doen of dingen die je op dat moment ervaart. Je geniet van die dingen op een manier dat je vroeger deed als kind. Afbraakstem is daar echter om dat genot tegen te houden. Om te voorkomen dat je dingen zegt waar je zelf spijt van krijgt of waar andere mensen slecht over zouden kunnen denken. Afbraakstem is eigenlijk de vervelende perfectionist. De vervelende perfectionist is bang dat hij iets niet perfect zal doen en dat hij daar commentaar op zal krijgen. Om dat te voorkomen levert hij er alvast zelf commentaar op. Dit weerhoudt mensen ervan om te zeggen wat ze denken of te doen waar ze zin in hebben. Levensluststem leeft, afbraakstem oordeelt.

Wat gebeurt er nu eigenlijk met die twee stemmen als we alcohol drinken? Hoe meer alcohol we consumeren, hoe meer afbraakstem je met rust zal laten. Wanneer we alcohol drinken doen we waar we zin in hebben, omdat zoals we zeggen “de rem eraf gaat”. Die rem is niet meer dan je afbraakstem. Dat vervelende perfectionistje in je. Door te leren hoe we met die afbraakstem om kunnen gaan of die afbraakstem te laten verdwijnen, kunnen we daarom gelukkiger of eigenlijk zorgelozer worden (wie wordt er niet zorgelozer als hij alcohol op heeft?) of onszelf meer gaan respecteren. Waarom onszelf meer respecteren? Omdat als afbraakstem afwezig is, er niemand tegen je zegt dat iets niet goed genoeg is. Je acties worden niet meer gewikt en gewogen. Overigens is dit betoog niet bedoeld om je aan de alcohol te helpen. Het is bedoeld om jou aan te zetten om die staat te bereiken zonder alcohol. Hoe fijn zou het zijn als we die afbraakstem weg zouden kunnen krijgen? Of hem in ieder geval te verzwakken?

Uitdaging

Schrijf de komende 7 dagen 2 momenten per dag in je blog waarin jij merkte dat je afbraakstem actief werd.

[related_posts_by_tax]