Actie is emotie. Emotie is leven. Leven is ontwikkelen.
Wie in beweging komt zal emoties ervaren. Emoties zijn waar we voor leven. Denk maar terug aan herinneringen van lang geleden die jij je nog kan herinneren als de dag van gisteren? Voelde je emoties? Hoe heftiger je emoties waren, hoe meer je nog kunt herinneren. Weglopen voor emoties zal dus weinig herinneringen opleveren.
De meeste van ons zijn zelfs gewend om afstand te nemen van situaties die negatieve emoties oproepen. Wat we ons niet realiseren is dat weglopen voor negatieve emoties eigenlijk weglopen voor het leven is. Tegelijk lopen we daarom ook weg van persoonlijke ontwikkeling. We hebben namelijk negatieve ervaringen nodig om ons te kunnen ontwikkelen.
“I’ve missed more than 9000 shots in my career. I’ve lost almost 300 games. 26 times, I’ve been trusted to take the game winning shot and missed. I’ve failed over and over and over again in my life. And that is why I succeed.”
— Michael Jordan
Als Michael weg was gelopen voor de negatieve emotie van het missen van de schoten was hij nooit zo goed geworden. Belangrijk is dat hij het falen kan zien als leren. Zijn ego lijdt niet onder het falen, zoals dat bij veel mensen wel het geval is. Wie het vaakst faalt, wordt uiteindelijk de allerbeste. Falen zien als een leermoment helpt ook om falen beter te kunnen accepteren. Realiseren dat falen bij het ontwikkelingsproces hoort maakt falen is stuk makkelijker.
Als jij excuses verzint voor momenten waarop jij faalde, dan zie je falen nog niet als ontwikkelen. Excuses verzin je namelijk om het falen te verantwoorden aan je ego. Ben jij wel al in staat om verantwoordelijkheid te nemen voor je fouten en misschien zelfs meteen bedenkt wat je de volgende keer anders moet doen? Dan zie jij falen wel als ontwikkelen, net zoals Michael Jordan.
Ruben Haverbeke – 2014
[related_posts_by_tax]
